PORTRAIT | |
SLIM HARPO (1924 - 1970) The Best Of (Universal Music Company) |
Slim Harpo werd geboren(11-01-1924) in Baton Rouge (Louisiana) als James Moore en was tijdens de jaren '50 en '60 misschien wel één van de meest succesvolle blues artiesten uit die periode. Zijn ‘easy-grooving’ bluesshuffles, zijn zachte nasale stem en zijn nauwkeurig harmonica spel waren de kenmerken van zijn louisianasound die in die tijd bol stond van de Rhythm & Blues invloeden. Als echte ‘Baton Rouge habitant’ trad hij vooreerst op onder de naam Harmonica Slim in de plaatselijke ‘juke joints’en in de helft van de vijftiger jaren begon Slim op te treden in de band van Lightnin’ Slim en doordat deze gebonden was aan het J.D. Miller’s Excello label zag Slim Harpo de kans om ook voor dit label te gaan werken. In 1957 mocht hij er zijn eerste single opnemen en deze ‘I’m A King Bee’ werd al onmiddellijk een groot succes. Deze periode werd gevolgd door enkele mindere hits maar zijn carrière bleef toch standvastig. In 1960 nam Slim Harpo het nummer ‘Raining In My Heart’ op en dit werd een gigantische hit in 1961 waardoor zijn carrière een serieuze ‘boost’ kreeg. Wegens een meningsverschil over royalties met de baas van Excello trok Slim naar Imperial records maar door een gerechtelijk bevel dat J.D. Miller verkreeg werden de opnames uit deze periode nooit uitgebracht. Door de leemte in die periode dat dit dispuut met zich meebracht verdween Slim Harpo van het toneel maar in 1963 kwam hij terug tot een akkoord met Excello en kon hij terug aan de weg van succes beginnen te timmeren. Er volgde een enorme hit in 1966. Door deze ‘Baby Scratch My Back’ kreeg Slim Harpo een enorm aanzien en werd als zeldzame bluesartiest hoog aangeprezen in de ontluikende rockscène eind jaren zestig en verkreeg mede daardoor optredens aangeboden in de befaamde clubs 'Filmore East' en 'Whisky A-Go-Go' en werd daardoor zelfs geprezen als de support act voor de ‘Godfather of Soul’ James Brown. Op 31 januari 1970 overleed Slim Harpo ten gevolge van een hartaanval en werd in 1985 postuum opgenomen in de ‘Blues Hall Of Fame’.
|